Dag 7 Zwitserland!

Over vannacht kan ik kort zijn: 1 kerktoren met klokken. En een tentdoek biedt weinig geluidsisolatie. Ik doe de rits open en zie de boosdoener op 500m bij me vandaan.
Om terug op de route te komen moet ik een grotere weg nemen. Helm op, achterlicht aan. Automobilisten in Frankrijk houden goed rekening met fietsers en gaan ruim om me heen.

Het hek van een begraafplaats staat open en ik fiets naar binnen. Op de meeste begraafplaatsen is nl. een kraan om de bloemen te verzorgen . Je vindt de kraan door op zoek te gaan naar de gieter die er vaak bij staat. Ik vul mijn bidon en kan weer verder.

Ik verruil bonjour voor gruss Gott. Ik ben in Basel.
Schoorstenen, ronkende diesel generators en fabrieken. Wat een verschil met de afgelopen dagen in de dun bevolkte landschappen. Dit is nog niet het Zwitserland van Heidi en de Milka koeien.

2 Duitse fietsers met bepakking komen me achterop. Collega vakantie-fietsers dus. De jongens slapen in bed and breakfests. Ze gaan dezelfde kant op, dus ik maak dankbaar gebruik van hun garmin. Navigeren in een stad met het routeboekje is een ramp.
Ook in Laufenbach raak ik de route kwijt. Gelukkig maar, want hierdoor zie ik de fraaie binnenstad. Stadspoorten, vakwerkhuizen en pleintjes; het gebruikelijke werk. Via de gpx track vind ik de route weer terug.

Ik doe boodschappen in Waldshut en ga naar de camping. Daar staan nog 5 andere fietskampeerders. Allemaal Duitsers. 1 kan ik amper volgen. Hij heeft het in de gaten en gaat eenvoudigere woorden gebruiken. Meer op mijn niveau.

119km. Eerst mistig, later half bewolkt.