dag 5, lathen

De wind is dus niet gaan liggen. Het blijft hard waaien uit het oosten. Dat betekent meestal zijwind, maar door de bochtige route krijgen we de wind ook wel eens van voren. Toch gaat het fietsen lekker.

We komen bij een groot kunstmatig meer. De officiële route leidt je onderlangs, maar willen bovenop kijken. Als we de dijk zijn opgefiets, zien we een verrassend groot meer. Het blijkt een koelwater bekken te zijn voor een kerncentrale. Het maar ligt 15 meter boven de rest van het landschap en dus ook boven veel van de boomtoppen. De wind heeft er vrij spel. Verderop komen we langs een windsurf strandje. We rijden verder rond het meer met de wind in de rug, en gaan de dijk weer af om de route te vervolgen.

Als vakantie fietser let je automatisch op andere vakantie fietsers. Makkelijk te herkennen aan de dubbele achtertassen, stuurtas en evt. nog voortassen of een extra achtertas. We stappen af bij een terras voor een ijsje en zien een gezin met al die tassen juist vertrekken.
Na de pauze gaan we verder en datzelfde gezin komt ons tegemoet. De route blijkt verderop gespert te zijn. Zij zoeken een alternatieve route. Aangezien de vader een navigatie op zijn stuur heeft zitten, fietsen we achter hen aan. Dan blijkt er een briefje van 20 euro uit de jaszak gewaaid te zijn. We fietsen terug op te zoeken, maar vinden het natuurlijk niet terug. Iemand zal het vinden en een mazzel dag hebben.

Het gezin zijn we hierdoor kwijtgeraakt. Met google maps vinden we alternatieve route. Het zijn stippellijntes op de kaart, en dat kan van alles betekenen hebben we gemerkt. Als we pech hebben betekent het weer een hobbelig zandpad. Maar dat blijkt mee te vallen, het is een bewegwijzerd fietspad. Prima dus. Dan komen we het gezin ook weer achterop. Aangezien zij een stuk langzamer fietsen, gaan wij door.

We hebben er al weer 110km opzitten vandaag. Tijd voor een camping. We melden ons aan en de vrouw achter de receptie verteld waar we kunnen staan. We fietsen het terein op. 2 mannen staan met elkaar te praten. 1 van hen zegt dat we moeten stoppen, maar zegt niet waarom. We staan stil en vragen wat er aan de hand is. Als hij niks zegt gaan we maar verder, een beetje vreemde man vind ik. Dan komt een auto ons voorbij en verspert de weg. Dezelfde man stapt uit en zegt dat hij de plaatsaanwijzer is. Laat ik hem maar te vriend houden en ondanks dat we al weten waar we kunnen staan, vraag ik hem wat hij denkt wat een goede plaats voor ons is. We zetten daar de tent op. Het waait nog steeds hard en zetten ook alle scheerlijnen stevig vast.

Vandaag waren de supermarkten wel weer open. We eten tortelini met spercieboontjes en een yoghurt toetje.

110km